dręcz|yć

impf Ⅰ vt 1. (fizycznie lub psychicznie) to torment, to rack, to wrack; (psychicznie) to bedevil

- dręczyć kogoś pytaniami to pester a. plague sb with questions

- dręczyć kogoś okrutnymi żartami to plague sb with cruel jokes

- dręczył ją swoją zazdrością she was tormented a. plagued by his jealousy

- bito go i dręczono na przesłuchaniach he was beaten and tortured during the interrogation

- przestań dręczyć psa! stop tormenting a. annoying the dog!

2. [obawy, smutek, złe sny] to torment, to afflict; [rozpacz, wspomnienia] to torture, to plague; [wątpliwości, wyrzuty sumienia] to gnaw przen. (kogoś at sb)

- dręczy mnie myśl, że…/ciekawość/podejrzenie/niepokój I am plagued by the thought that…/curiosity/suspicion/anxiety

- dręczące pytanie tormenting question

- dręczący strach gnawing fear

- dręczyła ją niepewność/zazdrość she was tormented by anxiety/jealousy

- dręczy go poczucie winy he is (w)racked with a. by guilt

3. [cierpienia] to afflict; to gnaw (kogoś at sb)

- dręczył ich głód/dręczyły ich choroby they were afflicted by hunger/diseases

Ⅱ dręczyć się 1. (siebie samego) to agonize (czymś over sth) [problemami]; to torture oneself (czymś with sth) [myślą]

- dręczyć się (tym), że nie wszystko jest tak, jak powinno to be worried by the fact that not everything is as it should be

2. (jeden drugiego) to torment each other